Amneena is gearriveerd; hoofdstuk 2!
Door: Floortje, Nina en Floor
Blijf op de hoogte en volg Floor en Floor
19 Februari 2014 | Laos, Luang Prabang
Lieve allemaal,
Ons tweede reisverslag vanuit Azie! Dit keer vanuit Laos, inmiddels met Nina erbij :) en wat later dan gepland omdat de internetvoorzieningen hier wat minder zijn. We hebben al heel wat leuke dingen meegemaakt met zijn drieen, maar eerst zullen Floor en Floortje nog even vertellen hoe de laatste dagen in het weeshuis waren voordat Nina in Chiang Mai aankwam.
Net zoals de eerste week in het weeshuis, waren ook de laatste twee weken super! Zo zijn we op de fiets naar Chiang Mai geweest, wat best even wennen was omdat ze hier links rijden. Daarnaast is het ook heel normaal om gewoon met je fietsje over de snelweg te gaan. Aaaaaah eng! Maar; we survived! De eerste dag al had Preecha ons beloofd om ons een keer meer te nemen naar de bergdorpen waar de familie (ouders, oma’s/opa’s/broers/zusjes/etc) van de kinderen wonen. Op donderdag was het zover! Zonder ontbijt gingen we al vroeg op pad richting de bergen. We gingen met Preecha, Chu, Torfun (hun dochter) en twee meisjes die hun oma gingen bezoeken. Eenmaal in de auto snapten we wel waarom we nog niet hadden ontbeten; wat een rit! Na duizenden bochten, gaten in de weg en een kotsende Torfun bij elke bocht (in Floortjes nek, hehe) kwamen we aan in het dorpje. Wow wat indrukwekkend! Deze mensen leven echt in armoede.. Met 16 mensen in een hutje is geen uitzondering. Het was voor ons extra indrukwekkend omdat we bij elk huisje te horen kregen welk kind er gewoond had. Gek om je dat voor te stellen.. Gelukkig hebben de kinderen het nu zoveel beter! In stilte gingen we weer terug naar Chiang Mai.
Zaterdag was er tijd voor iets leuks! We gingen pannenkoeken bakken met de kids! Eerst hebben we boodschappen gedaan. Zwaar beladen (kilo’s meel, eieren, melk) en op kinderfietsjes zijn we door Chiang Mai gecrossed. De kinderen bleken fantastische koks te zijn en ze vonden de pannenkoeken erg lekker! Hoewel sommige kids toch niet van hun vertrouwde portie rijst af konden wijken. Achja, pannenkoeken met rijst, waarom ook niet..
Verder hebben we nog het weeshuis van de broer van Preecha bezocht, zijn we naar de dansvoorstelling van Meena geweest (schattig!) en zijn we met Kees en Geert (van de nederlandse stichting) uiteten geweest, hebben we biertjes met hen gedronken, zijn we naar de kerk geweest (jalalalalalalalalala), hebben we de kids geleerd armbandjes te maken en hebben we een hoelahoep voorstelling meegemaakt in het weeshuis. Daarnaast zijn we een paar keer om 5:00 opgestaan om de kinderen uit te zwaaien, een fijne dag te wensen en een dikke knuffel te geven. Het leek de vierdaagse wel.. Dit was wel echt heel leuk om te doen en we merkten dat de kinderen er ook echt van genoten.
Maar toen, na 3 weken in het weeshuis; de dag van het afscheid.. Eerst hebben we met Preecha Nina opgehaald van het vliegveld in Chiang Mai. Het was echt fantastisch om haar weer te zien en alles te vertellen over het weeshuis. Nina is meegegaan naar het weeshuis en daar hebben Floortje en Floor de laatste Engelse les gegeven (estafette en spelletjes). Hilarisch om trefbal uit te leggen met gebaren.. Geen succes. Al zijn de foto’s wel leuk geworden ;) Na het feestmaal (we kregen weer bloed, lucky Nina..) hebben we afscheid genomen, wat toch wel moeilijker was dan gedacht. We hebben een superleuke tijd gehad en zijn erg blij dat we iets hebben kunnen betekenen voor de lieve kinderen. Ze zitten toch wel een beetje in ons hart nu (en een soort van in onze backpack, want we hebben beide een kilo aan tekeningen gekregen ofzo!).
Preecha en de kinderen brachten ons naar Chiang Mai met de jeep. Het nieuwe hoofdstuk kon beginnen! De eerste dag in Chiang Mai begon goed; als ontbijt yoghurt met fruit en muesli. Geen rijst! Heeeeeerlijk! In Chiang Mai rijden allemaal rode taxi’ s die je voor een paar cent door de stad rijden. Dachten wij dus.. Vol goede moed en onze charmes in de strijd gooiend (Nina is blond, yessss!), zijn we op de eerste beste taxi afgestapt. Maar na door iets van 5 chauffeurs keihard uitgelachen te zijn om onze belachelijk lage prijs, hebben we toch maar iets hoger geboden. Wisten wij veel dat die tempel 15 km rijden was.. ‘ Savonds zijn we gaan stappen met 2 locals die Floor en Floortje kenden van het weeshuis. Toen we aankwamen en 2 scooters voor 5 mensen zagen, moesten we toch even slikken. No way! (Floor was trouwens te groot dus die moest in dr eentje achterop haha). Maar uiteindelijk zaten we alledrie met een big smile achterop de scooter te genieten van de stad. De locals hebben ons allerlei raar uitziende hapjes laten proeven op de markt en daarna zijn we een wiskey cola achtig iets gaan drinken uit een enorme kan, geschonken in mini glaasjes en omringd door alleen maar Thai. De sfeer was echt heel leuk en dus was het tijd voor een fotomomentje. Floortje bekeek de foto en kwam er tot haar schrik achter dat er iets niet klopte. ‘ Oh noooooo, your eyes are closed!’, riep ze tegen de Aziaat (met dikke spleetogen) naast haar. Oke..
De volgende dag hebben we een tracking gedaan; olifantenrijden, longneckstam, raften en naar een waterval. Het olifantenrijden was heel leuk, maar ook hoog, eng en nat, want de olifant nieste nogal flink. Daarnaast hadden we toch een beetje een dubbel gevoel vanwege de vele nare verhalen die je erover hoort. Gelukkig leek dat bij deze olifanten niet echt het geval. De waterval was ook echt heel vet! We zijn er vanaf gesprongen/vanaf gegleden. De groep was overigens heel gezellig (native englisch speakers, oh nooo! Chickenskin was erg grappig) en savonds zijn we dan ook uit geweest met zijn allen. Overigens; drink nooit chang beer! We wilden rustig aandoen omdat we de volgende dag een helse busrit op de planning hadden staan, maar we werden wakker met een dikke kater (van 3 bier, wat?! Oke, en een bucket..). Achteraf hoorden we dat het alcoholpercentage verschilt per flesje bier. Dat verklaart een hoop..
De volgende stad was Pai. Een heel relaxt, hippie achtig dorpje met hotsprings (niet zomaar je hand erin steken Floortje), canyon en kampvuurtjes in de avond. Die overigens hard nodig waren want het was daar KOUD snachts! Pai leek net 1 groot festival. We hebben daar ons eerste brommeravontuur beleefd onder begleiding van Daan (een nederlander die in cambodja woont); bosjes waren niet veilig en Nina eindige met 2 stukken helm in plaats van 1.
Na Pai gingen we op weg naar Laos. Voordat we de grens over konden moesten we eerst nog overnachten in het grensdorpje. Gelukkig maar 1 nachtje want het stonk in onze kamer naar POEP! En we zagen een muis (of rat, of een of ander aziatisch beest. We hopen een muis). De grens over en op naar Huay Xai, waar we de volgende dag de gibbon experience gingen doen. De Gibbon Experience houdt in dat je voor 2 dagen gaat ziplinen door de jungle. HET WAS ZO VET! Het voelt net alsof je vliegt door de jungle en wat een prachtige uitzichten! Het vastleggen van deze uitzichten ging op het begin nog wat moeizaam; een paar stukjes van onze huid hangen nog aan de kabel haha. Overnachten deden we in een boomhut, wow wow wow. Ziplinend er naar toe, slapen in een romantisch tentje, enge geluiden, plassen en douchen in de open lucht op meters hoogte (met een bijennest, waardoor een lang toiletbezoek niet echt mogelijk was. Gelukkig kon dat in de jungle wel, lang leve de bladeren). De groep was echt geweldig, vooral met onze Israelische surrogaatouders hebben we echt gelachen. De avond hebben we kaartspelletjes gedaan, biertjes gedronken en sterke verhalen verteld (oa ons poepverhaal, zie verder). Toen we stinkend terug kwamen hebben we meteen onze was weggebracht (met angst in ons hart omdat we bang waren dat ons, voor Aziaten waarschijnlijk schokkende, ondergoed de volgende dag aan de waslijn op straat zou hangen).
De volgende dag een tweedaagse tocht met de Slowboat richting Luang Prabang, inclusief overnachting in Pak Beng, een dorpje halverwege. We reisden met een Duitse jongen, die we ontmoet hadden tijdens de Gibbon. Savonds hebben we met zijn 4en gekaart en biertjes gedronken. Overigens geldt er in Laos een avondklok (23:00 alles dicht), waardoor de lokale karaoke al vroeg begon. Het was niet om aan te horen maar de dansjes mochten er wezen hoor. We werden meteen naar binnen getrokken en hebben, omringd door tientalle locals met camera’s, een paar dansjes meegedaan. De volgende dag weer een relaxte dag met de slowboat (die heus niet zo heel slow was) met een prachtig uitzicht en soms wel erg diverse passasiergs; een beest (geen idee wat, het leek op de koning van madagascar the movie), een dronken schot, schattige kindjes uit omliggende dorpjes en monniken. Genoeg te zien dus.
Eenmaal in Luang Prabang op zoek naar een hostel. We liepen de straat nog niet uit en wie komen we daar tegen; Mirthe! (zusje van Marle, een vriendin van ons uit Nijmegen). Mirthe heeft ons snel meegenomen naar hun guesthouse waar Marle was (aaaaah ZO leuk om haar weer te zien!) en toevallig was daar ook nog een vrije kamer voor 3 personen. In Luang Prabang hebben we eigenlijk elke dag met Marle en Mirthe opgetrokken. Zo zijn we naar een waterval geweest. De naam van de waterval is misschien wat moeilijk te onthouden, dus we zullen het voor het gemak gewoon Centerparcs noemen ;) Wat een prachtige waterval zeg! Groen/blauw water, een helse klimtocht, krappe poortjes en uiteindelijk kamen we dan uit bij een prive zwembadje op hoogte. Genieten! Verder is Luang Prabang een mooie stad met lekker eten een een dorpachtig sfeertje. Gisteren zijn we de Phu Si berg (zegge: pussy berg. Ja echt.) opgeklommen, hebben we daarna een verkoelende duik genomen in een zwembad (waar locals met kleren aan zwommen. We voelden ons wel wat ongemakkelijk in ons bikini’ tje ;)) en hebben we cocktails gedronken voor 70 cent (winning!). Elke ochtend lopen de monniken hier bij zonsopgang in een rij over straat waarbij ze eten krijgen van de locale bevolking. Een bijzondere traditie die we vanmorgen om 6:00 zijn gaan aanschouwen. Daarna hebben we Marle en Mirthe uitgezwaaid en houden we nu een chilldagje alvorens morgen met de bus af te reizen naar Vang Vieng. Daarover meer in het volgende verslag!
Natuurlijk hebben we weer een paar leuke feitjes voor jullie;
- We zijn al veel meer aan het eten gewend. Hoewel het nog wel even schokkend was te ontdekken dat de dochter van Preecha en Chu de vissenogen eet. WAT?!
- Floortje wilde een weeskind helpen met haar eten opkrijgen, want het ging wat moeizaam. Dus wat doen Nederlanders dan; ‘ hapje voor papaaaa, hapje voor mamaaaa’. Beetje ongemakkelijk bij een weeskindje, oeps.
- De maan staat hier op zijn kop; huuuuuuh???
- We denken dat de chinezen geen geheugen hebben want ze nemen OVERAL foto’s van (het liefst een selfie). Overigens zagen we ook een verbrande chinees en daar hebben wij dan weer een foto van gemaakt haha.
- De naam Floor is voor sommige wel erg gek hier. Floor en Floortje worden regelmatig 1st Floor and 2nd Floor genoemd en 1 iemand heeft al aan Floortje gevraagd of haar broer dan misschien rooftop heet (uh, nee). Achja, is weer eens iets anders dan Pee Duen en Pee Dow.
- Nina heeft ook al een bijnaam. Toen ze zich voostelde in het weeshuis zei ze; I am Nina. Nu denken ze daar dat ze Amneena heet. Floor en Floortje hadden haar nog gewaarschuwd dat je niet in zinnen moet praten ;). ‘I Nina’ was beter geweest haha.
- Onze eeste massage was een beetje schrikken; binnen 1 seconde stond er een Thais vrouwtje op Nina dr rug. Floortje riep een beetje paniekerig; ‘ nooooo thai massage!’ en riep dat nog een keer toen ze de ruggen van Floor en Nina hoorde kraken.
- Eetstokjes gebruiken we niet alleen om te eten. Je kan er ook dingen mee in stukjes hakken die niet willen doorspoelen. Laten we zeggen dat 1 van ons nu permanent eetstokjes in dr tas heeft (nouja, dankzij de malariapillen is dat niet meer nodig).
- Nu we geen roddelblaadjes meer kunnen lezen zijn we zelf maar begonnen met ongegeneerd praten over andere mensen. We wachten nog op de dag dat de mensen Nederlands blijken te zijn.
- Afspraken kennen ze hier niet helemaal; bussen die je niet op kunnen komen halen zijn er opeens toch, bustickets blijken inclusief hostels te zijn en tuktuk chauffeurs zeggen altijd te weten waar we nu zijn en te snappen waar je naartoe wil (wat niet zo is, want we zijn al regelmatig ergens verkeerd afgezet).
Als we het tuben in Vang Vieng overleefd hebben, horen jullie snel weer iets van ons! Bedankt voor jullie lieve berichtjes en leuke reacties!
Liefs uit Laos,
First Floor, Second Floor en Amneena
Ons tweede reisverslag vanuit Azie! Dit keer vanuit Laos, inmiddels met Nina erbij :) en wat later dan gepland omdat de internetvoorzieningen hier wat minder zijn. We hebben al heel wat leuke dingen meegemaakt met zijn drieen, maar eerst zullen Floor en Floortje nog even vertellen hoe de laatste dagen in het weeshuis waren voordat Nina in Chiang Mai aankwam.
Net zoals de eerste week in het weeshuis, waren ook de laatste twee weken super! Zo zijn we op de fiets naar Chiang Mai geweest, wat best even wennen was omdat ze hier links rijden. Daarnaast is het ook heel normaal om gewoon met je fietsje over de snelweg te gaan. Aaaaaah eng! Maar; we survived! De eerste dag al had Preecha ons beloofd om ons een keer meer te nemen naar de bergdorpen waar de familie (ouders, oma’s/opa’s/broers/zusjes/etc) van de kinderen wonen. Op donderdag was het zover! Zonder ontbijt gingen we al vroeg op pad richting de bergen. We gingen met Preecha, Chu, Torfun (hun dochter) en twee meisjes die hun oma gingen bezoeken. Eenmaal in de auto snapten we wel waarom we nog niet hadden ontbeten; wat een rit! Na duizenden bochten, gaten in de weg en een kotsende Torfun bij elke bocht (in Floortjes nek, hehe) kwamen we aan in het dorpje. Wow wat indrukwekkend! Deze mensen leven echt in armoede.. Met 16 mensen in een hutje is geen uitzondering. Het was voor ons extra indrukwekkend omdat we bij elk huisje te horen kregen welk kind er gewoond had. Gek om je dat voor te stellen.. Gelukkig hebben de kinderen het nu zoveel beter! In stilte gingen we weer terug naar Chiang Mai.
Zaterdag was er tijd voor iets leuks! We gingen pannenkoeken bakken met de kids! Eerst hebben we boodschappen gedaan. Zwaar beladen (kilo’s meel, eieren, melk) en op kinderfietsjes zijn we door Chiang Mai gecrossed. De kinderen bleken fantastische koks te zijn en ze vonden de pannenkoeken erg lekker! Hoewel sommige kids toch niet van hun vertrouwde portie rijst af konden wijken. Achja, pannenkoeken met rijst, waarom ook niet..
Verder hebben we nog het weeshuis van de broer van Preecha bezocht, zijn we naar de dansvoorstelling van Meena geweest (schattig!) en zijn we met Kees en Geert (van de nederlandse stichting) uiteten geweest, hebben we biertjes met hen gedronken, zijn we naar de kerk geweest (jalalalalalalalalala), hebben we de kids geleerd armbandjes te maken en hebben we een hoelahoep voorstelling meegemaakt in het weeshuis. Daarnaast zijn we een paar keer om 5:00 opgestaan om de kinderen uit te zwaaien, een fijne dag te wensen en een dikke knuffel te geven. Het leek de vierdaagse wel.. Dit was wel echt heel leuk om te doen en we merkten dat de kinderen er ook echt van genoten.
Maar toen, na 3 weken in het weeshuis; de dag van het afscheid.. Eerst hebben we met Preecha Nina opgehaald van het vliegveld in Chiang Mai. Het was echt fantastisch om haar weer te zien en alles te vertellen over het weeshuis. Nina is meegegaan naar het weeshuis en daar hebben Floortje en Floor de laatste Engelse les gegeven (estafette en spelletjes). Hilarisch om trefbal uit te leggen met gebaren.. Geen succes. Al zijn de foto’s wel leuk geworden ;) Na het feestmaal (we kregen weer bloed, lucky Nina..) hebben we afscheid genomen, wat toch wel moeilijker was dan gedacht. We hebben een superleuke tijd gehad en zijn erg blij dat we iets hebben kunnen betekenen voor de lieve kinderen. Ze zitten toch wel een beetje in ons hart nu (en een soort van in onze backpack, want we hebben beide een kilo aan tekeningen gekregen ofzo!).
Preecha en de kinderen brachten ons naar Chiang Mai met de jeep. Het nieuwe hoofdstuk kon beginnen! De eerste dag in Chiang Mai begon goed; als ontbijt yoghurt met fruit en muesli. Geen rijst! Heeeeeerlijk! In Chiang Mai rijden allemaal rode taxi’ s die je voor een paar cent door de stad rijden. Dachten wij dus.. Vol goede moed en onze charmes in de strijd gooiend (Nina is blond, yessss!), zijn we op de eerste beste taxi afgestapt. Maar na door iets van 5 chauffeurs keihard uitgelachen te zijn om onze belachelijk lage prijs, hebben we toch maar iets hoger geboden. Wisten wij veel dat die tempel 15 km rijden was.. ‘ Savonds zijn we gaan stappen met 2 locals die Floor en Floortje kenden van het weeshuis. Toen we aankwamen en 2 scooters voor 5 mensen zagen, moesten we toch even slikken. No way! (Floor was trouwens te groot dus die moest in dr eentje achterop haha). Maar uiteindelijk zaten we alledrie met een big smile achterop de scooter te genieten van de stad. De locals hebben ons allerlei raar uitziende hapjes laten proeven op de markt en daarna zijn we een wiskey cola achtig iets gaan drinken uit een enorme kan, geschonken in mini glaasjes en omringd door alleen maar Thai. De sfeer was echt heel leuk en dus was het tijd voor een fotomomentje. Floortje bekeek de foto en kwam er tot haar schrik achter dat er iets niet klopte. ‘ Oh noooooo, your eyes are closed!’, riep ze tegen de Aziaat (met dikke spleetogen) naast haar. Oke..
De volgende dag hebben we een tracking gedaan; olifantenrijden, longneckstam, raften en naar een waterval. Het olifantenrijden was heel leuk, maar ook hoog, eng en nat, want de olifant nieste nogal flink. Daarnaast hadden we toch een beetje een dubbel gevoel vanwege de vele nare verhalen die je erover hoort. Gelukkig leek dat bij deze olifanten niet echt het geval. De waterval was ook echt heel vet! We zijn er vanaf gesprongen/vanaf gegleden. De groep was overigens heel gezellig (native englisch speakers, oh nooo! Chickenskin was erg grappig) en savonds zijn we dan ook uit geweest met zijn allen. Overigens; drink nooit chang beer! We wilden rustig aandoen omdat we de volgende dag een helse busrit op de planning hadden staan, maar we werden wakker met een dikke kater (van 3 bier, wat?! Oke, en een bucket..). Achteraf hoorden we dat het alcoholpercentage verschilt per flesje bier. Dat verklaart een hoop..
De volgende stad was Pai. Een heel relaxt, hippie achtig dorpje met hotsprings (niet zomaar je hand erin steken Floortje), canyon en kampvuurtjes in de avond. Die overigens hard nodig waren want het was daar KOUD snachts! Pai leek net 1 groot festival. We hebben daar ons eerste brommeravontuur beleefd onder begleiding van Daan (een nederlander die in cambodja woont); bosjes waren niet veilig en Nina eindige met 2 stukken helm in plaats van 1.
Na Pai gingen we op weg naar Laos. Voordat we de grens over konden moesten we eerst nog overnachten in het grensdorpje. Gelukkig maar 1 nachtje want het stonk in onze kamer naar POEP! En we zagen een muis (of rat, of een of ander aziatisch beest. We hopen een muis). De grens over en op naar Huay Xai, waar we de volgende dag de gibbon experience gingen doen. De Gibbon Experience houdt in dat je voor 2 dagen gaat ziplinen door de jungle. HET WAS ZO VET! Het voelt net alsof je vliegt door de jungle en wat een prachtige uitzichten! Het vastleggen van deze uitzichten ging op het begin nog wat moeizaam; een paar stukjes van onze huid hangen nog aan de kabel haha. Overnachten deden we in een boomhut, wow wow wow. Ziplinend er naar toe, slapen in een romantisch tentje, enge geluiden, plassen en douchen in de open lucht op meters hoogte (met een bijennest, waardoor een lang toiletbezoek niet echt mogelijk was. Gelukkig kon dat in de jungle wel, lang leve de bladeren). De groep was echt geweldig, vooral met onze Israelische surrogaatouders hebben we echt gelachen. De avond hebben we kaartspelletjes gedaan, biertjes gedronken en sterke verhalen verteld (oa ons poepverhaal, zie verder). Toen we stinkend terug kwamen hebben we meteen onze was weggebracht (met angst in ons hart omdat we bang waren dat ons, voor Aziaten waarschijnlijk schokkende, ondergoed de volgende dag aan de waslijn op straat zou hangen).
De volgende dag een tweedaagse tocht met de Slowboat richting Luang Prabang, inclusief overnachting in Pak Beng, een dorpje halverwege. We reisden met een Duitse jongen, die we ontmoet hadden tijdens de Gibbon. Savonds hebben we met zijn 4en gekaart en biertjes gedronken. Overigens geldt er in Laos een avondklok (23:00 alles dicht), waardoor de lokale karaoke al vroeg begon. Het was niet om aan te horen maar de dansjes mochten er wezen hoor. We werden meteen naar binnen getrokken en hebben, omringd door tientalle locals met camera’s, een paar dansjes meegedaan. De volgende dag weer een relaxte dag met de slowboat (die heus niet zo heel slow was) met een prachtig uitzicht en soms wel erg diverse passasiergs; een beest (geen idee wat, het leek op de koning van madagascar the movie), een dronken schot, schattige kindjes uit omliggende dorpjes en monniken. Genoeg te zien dus.
Eenmaal in Luang Prabang op zoek naar een hostel. We liepen de straat nog niet uit en wie komen we daar tegen; Mirthe! (zusje van Marle, een vriendin van ons uit Nijmegen). Mirthe heeft ons snel meegenomen naar hun guesthouse waar Marle was (aaaaah ZO leuk om haar weer te zien!) en toevallig was daar ook nog een vrije kamer voor 3 personen. In Luang Prabang hebben we eigenlijk elke dag met Marle en Mirthe opgetrokken. Zo zijn we naar een waterval geweest. De naam van de waterval is misschien wat moeilijk te onthouden, dus we zullen het voor het gemak gewoon Centerparcs noemen ;) Wat een prachtige waterval zeg! Groen/blauw water, een helse klimtocht, krappe poortjes en uiteindelijk kamen we dan uit bij een prive zwembadje op hoogte. Genieten! Verder is Luang Prabang een mooie stad met lekker eten een een dorpachtig sfeertje. Gisteren zijn we de Phu Si berg (zegge: pussy berg. Ja echt.) opgeklommen, hebben we daarna een verkoelende duik genomen in een zwembad (waar locals met kleren aan zwommen. We voelden ons wel wat ongemakkelijk in ons bikini’ tje ;)) en hebben we cocktails gedronken voor 70 cent (winning!). Elke ochtend lopen de monniken hier bij zonsopgang in een rij over straat waarbij ze eten krijgen van de locale bevolking. Een bijzondere traditie die we vanmorgen om 6:00 zijn gaan aanschouwen. Daarna hebben we Marle en Mirthe uitgezwaaid en houden we nu een chilldagje alvorens morgen met de bus af te reizen naar Vang Vieng. Daarover meer in het volgende verslag!
Natuurlijk hebben we weer een paar leuke feitjes voor jullie;
- We zijn al veel meer aan het eten gewend. Hoewel het nog wel even schokkend was te ontdekken dat de dochter van Preecha en Chu de vissenogen eet. WAT?!
- Floortje wilde een weeskind helpen met haar eten opkrijgen, want het ging wat moeizaam. Dus wat doen Nederlanders dan; ‘ hapje voor papaaaa, hapje voor mamaaaa’. Beetje ongemakkelijk bij een weeskindje, oeps.
- De maan staat hier op zijn kop; huuuuuuh???
- We denken dat de chinezen geen geheugen hebben want ze nemen OVERAL foto’s van (het liefst een selfie). Overigens zagen we ook een verbrande chinees en daar hebben wij dan weer een foto van gemaakt haha.
- De naam Floor is voor sommige wel erg gek hier. Floor en Floortje worden regelmatig 1st Floor and 2nd Floor genoemd en 1 iemand heeft al aan Floortje gevraagd of haar broer dan misschien rooftop heet (uh, nee). Achja, is weer eens iets anders dan Pee Duen en Pee Dow.
- Nina heeft ook al een bijnaam. Toen ze zich voostelde in het weeshuis zei ze; I am Nina. Nu denken ze daar dat ze Amneena heet. Floor en Floortje hadden haar nog gewaarschuwd dat je niet in zinnen moet praten ;). ‘I Nina’ was beter geweest haha.
- Onze eeste massage was een beetje schrikken; binnen 1 seconde stond er een Thais vrouwtje op Nina dr rug. Floortje riep een beetje paniekerig; ‘ nooooo thai massage!’ en riep dat nog een keer toen ze de ruggen van Floor en Nina hoorde kraken.
- Eetstokjes gebruiken we niet alleen om te eten. Je kan er ook dingen mee in stukjes hakken die niet willen doorspoelen. Laten we zeggen dat 1 van ons nu permanent eetstokjes in dr tas heeft (nouja, dankzij de malariapillen is dat niet meer nodig).
- Nu we geen roddelblaadjes meer kunnen lezen zijn we zelf maar begonnen met ongegeneerd praten over andere mensen. We wachten nog op de dag dat de mensen Nederlands blijken te zijn.
- Afspraken kennen ze hier niet helemaal; bussen die je niet op kunnen komen halen zijn er opeens toch, bustickets blijken inclusief hostels te zijn en tuktuk chauffeurs zeggen altijd te weten waar we nu zijn en te snappen waar je naartoe wil (wat niet zo is, want we zijn al regelmatig ergens verkeerd afgezet).
Als we het tuben in Vang Vieng overleefd hebben, horen jullie snel weer iets van ons! Bedankt voor jullie lieve berichtjes en leuke reacties!
Liefs uit Laos,
First Floor, Second Floor en Amneena
-
19 Februari 2014 - 10:19
Sammie:
Ik heb jullie verhaal helemaal uit gelezen!! Super leuk!! Veel plezier nog meiden xxxx -
19 Februari 2014 - 10:24
Vera:
Haa!
Wat een heerlijk verhaal! :D Helemaal op z'n Nina en FLoors :D
Enjoy!
Liefs, Vera
-
19 Februari 2014 - 10:44
Julie:
Wat een leuk verhaal! Echt heel leuk om te lezen wat jullie allemaal gedaan hebben!
Veel plezier en ik kijk alweer uit naar het volgende reisverslag :)
Liefs Julie -
19 Februari 2014 - 11:21
Ad:
Mooi verhaal..prachtige ervaringen!! Jullie hebben straks extra vakantie nodig om bij te komen! -
19 Februari 2014 - 11:38
Carla VW:
Geweldig, wat een onvergetelijke reis maken jullie mee. Ik ben benieuwd naar de bijbehorende foto's en ik kijk uit naar jullie volgend bericht. Veel plezier verder. -
19 Februari 2014 - 12:18
Bregje:
Echt heel erg leuk om te lezen! Zo te horen vermaken jullie je prima! Have fun :)
x Bregje -
19 Februari 2014 - 12:23
Jeroen:
Wow... echt gaaf wat jullie allemaal doen en meemaken daar, ben jaloers! Maar volgens zijn jullie over twee maanden helemaal bekaf, dus misschien maar een paar daagjes eerder terugkomen? :P -
19 Februari 2014 - 12:24
Marlon:
Ohh klinkt allemaal echt supertof!! Mooie foto's heb je gemaakt ook Floor (goed fototoestel ;)
Heel veel plezier nog! :) -
19 Februari 2014 - 12:53
Tom:
Wat een leuk verhaal, weer genoeg leuke avonturen beleefd! 'First floor Second floor' haha geweldig :)
x Tom -
19 Februari 2014 - 14:56
Marique:
Geweldig jullie verslagen! Heerlijk beeldend en humoristisch :D Die center parcs zag er goed uit.... daar kan landal greenparcs nog war van leren....
Heel veel plezier nog, geniet ervan!
Xx Marique -
19 Februari 2014 - 15:56
Piet:
Hallo 1e verdieping, 2e verdieping en Amneena,
Leuk om weer een verhaal te kunnen lezen, helemaal geweldig.
Zie dat jullie ook de 'Westerse gewoontes' nog zeker niet vergeten zijn, kwekken, lol trappen en drank gieten. Maar dat kun je maar beter geoefend houden dan is het niet al te lastig om weer in het juiste ritme te komen straks.
Ben benieuwd naar de foto's, lijkt me geweldig om ze te bekijken.
Ben voorzichtig en have fun!
Dikke kus Piet. -
19 Februari 2014 - 17:56
Vera L. :
Wederom genoten!! Ben jaloers op de kleine Zoet reünie.
Heerlijke en grappige verhalen. Keep them coming!
Xxxxxx
-
19 Februari 2014 - 18:13
Jose:
Leuk om weer het eea over jullie te lezen. Grappig en ook boeiend! Veel plezier verder.
-
19 Februari 2014 - 19:42
Mariette:
Wat een heerlijk verslag weer..super gezellig om te lezen...en mooie foto's van oa " centerparc's" op fb ,
ik zag wel dat Pleun er ook heen wilde...wat genieten jullie er allemaal van ( en gelijk hebben jullie !!) Tot een volgend verslag en of foto's.Liefs van Jet en Sjef. -
19 Februari 2014 - 19:52
Mario:
Heerlijk om te lezen, zo beleven wij ook een klein beetje jullie avontuur.
Dus nu op naar Vietnam, hopelijk is het net zo geweldig.
Liefst de mams van Amneena XX -
20 Februari 2014 - 11:04
Hilde:
Heeee Amneena en 1st and 2nd floor!
Leuk verhaal! Best grappig ook, haha!
Klinkt super goed, ben nog steeds heel erg jaloers maar ik gun het jullie natuurlijk van harte ;)!
Nu al is elke dag super vet geweest volgens mij, top!
Heel veel plezier nog en hou ons vooral op de hoogte met foto's en deze verhalen!
xxxxxxxxxxxx
Hilde -
21 Februari 2014 - 21:16
René:
echt leuk om te lezen, meiden.
Zo te lezen is het elke dag genieten.geweldig.
geniet lekker verder van deze tijd van je leven.
tot t volgende verhaal.
groetjes ut de Ribesstraat -
01 Maart 2014 - 13:05
Bethly Kuijstermans:
met veel plezier je reisverslag gelezen, wat een indrukken, maar wat een geweldige tijd beleef je daar!!!
Blijf genieten en nog heel veel plezier. Groetjes Bethly Kuijstermans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
